De Maeslantkering is een stormvloedkering op de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland.
De kering bestaat uit twee enorme deuren. De deuren zijn eigenlijk twee drijvende pontons die leeg naar hun plaats kunnen worden gebracht. Hier aangekomen laat men de deuren vol water lopen, zodat massieve barrières ontstaan. Als de kering weer open moet gaan, worden de deuren leeggepompt en worden ze naar buiten bewogen. Dan varen de deuren aan beide zijden weer in een soort droogdok met deur. De deur gaat dicht en het droogdok wordt leeggepompt. Zo worden de deuren dus droog bewaard, dit om corrosietechnische redenen.
Als de Maeslantkering gesloten wordt, zal Rotterdam beschermd worden tegen een hoge waterstand. Echter, een sluiting heeft ook tot gevolg dat één van de drukste waterwegen van Nederland volledig wordt afgesloten voor scheepvaart. Het spreekt vanzelf dat een sluiting niet zomaar kan plaatsvinden, maar dat er een scala van procedures aan voorafgaat.
Een computersysteem, Beslis en Ondersteunend Systeem (BOS) genaamd, berekent constant het verwachte waterniveau in de Nieuwe Waterweg. Wordt er een waterstand voorspeld van meer dan 2, 60 meter boven NAP in Rotterdam, dan gaat het systeem automatisch over tot de voorbereidende werkzaamheden voor een sluiting. Dit hoeft niet te betekenen dat de Maeslantkering werkelijk sluit. Deze moet gesloten zijn wanneer het peil van 3, 00 NAP is bereikt.
De belangrijkste onderdelen van de kering zijn de bolscharnieren. De vakwerkarmen zijn voornamelijk een lust voor het oog. Hun functie is echter bescheiden: de krachten die tijdens de sluiting op de kerende wanden worden uitgeoefend worden doorgegeven aan de bolscharnier. De bolscharnieren zijn de eigenlijke hoofdrolspelers. De beide scharnieren zorgen ervoor dat de deuren in alle richtingen kunnen bewegen, zowel horizontaal (bij het uitvaren) als verticaal (bij het afzinken). Daarnaast moeten de deuren bij ook kunnen meedeinen op de golven. Ten slotte moet het in staat zijn om de enorme waterdruk op de deuren over te brengen op de fundering. Het enige soort scharnier dat al deze bewegingen kan volgen, is een bolscharnier. Het is te vergelijken met een menselijk heup- of schoudergewricht. Die van de dam zijn echter tien meter in doorsnee en wegen 680 ton. De kogelgewrichten zijn gemaakt door Škoda in Tsjechie. Dit was de enige fabrikant die ze met de gewenste nauwkeurigheid kon fabriceren. De bouw van de Maeslantkering begon in 1991. Op 10 mei 1997 werd de waterkering door koningin Beatrix officieel in gebruik gesteld. De kosten van het project bedroegen ongeveer 1 miljard gulden, ofwel 450 miljoen euro.
Van Betacam-SP. Lengte 12'-38'.
De Maeslantkering is een stormvloedkering op de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland.
De kering bestaat uit twee enorme deuren. De deuren zijn eigenlijk twee drijvende pontons die leeg naar hun plaats kunnen worden gebracht. Hier aangekomen laat men de deuren vol water lopen, zodat massieve barrières ontstaan. Als de kering weer open moet gaan, worden de deuren leeggepompt en worden ze naar buiten bewogen. Dan varen de deuren aan beide zijden weer in een soort droogdok met deur. De deur gaat dicht en het droogdok wordt leeggepompt. Zo worden de deuren dus droog bewaard, dit om corrosietechnische redenen.
Als de Maeslantkering gesloten wordt, zal Rotterdam beschermd worden tegen een hoge waterstand. Echter, een sluiting heeft ook tot gevolg dat één van de drukste waterwegen van Nederland volledig wordt afgesloten voor scheepvaart. Het spreekt vanzelf dat een sluiting niet zomaar kan plaatsvinden, maar dat er een scala van procedures aan voorafgaat.
Een computersysteem, Beslis en Ondersteunend Systeem (BOS) genaamd, berekent constant het verwachte waterniveau in de Nieuwe Waterweg. Wordt er een waterstand voorspeld van meer dan 2, 60 meter boven NAP in Rotterdam, dan gaat het systeem automatisch over tot de voorbereidende werkzaamheden voor een sluiting. Dit hoeft niet te betekenen dat de Maeslantkering werkelijk sluit. Deze moet gesloten zijn wanneer het peil van 3, 00 NAP is bereikt.
De belangrijkste onderdelen van de kering zijn de bolscharnieren. De vakwerkarmen zijn voornamelijk een lust voor het oog. Hun functie is echter bescheiden: de krachten die tijdens de sluiting op de kerende wanden worden uitgeoefend worden doorgegeven aan de bolscharnier. De bolscharnieren zijn de eigenlijke hoofdrolspelers. De beide scharnieren zorgen ervoor dat de deuren in alle richtingen kunnen bewegen, zowel horizontaal (bij het uitvaren) als verticaal (bij het afzinken). Daarnaast moeten de deuren bij ook kunnen meedeinen op de golven. Ten slotte moet het in staat zijn om de enorme waterdruk op de deuren over te brengen op de fundering. Het enige soort scharnier dat al deze bewegingen kan volgen, is een bolscharnier. Het is te vergelijken met een menselijk heup- of schoudergewricht. Die van de dam zijn echter tien meter in doorsnee en wegen 680 ton. De kogelgewrichten zijn gemaakt door Škoda in Tsjechie. Dit was de enige fabrikant die ze met de gewenste nauwkeurigheid kon fabriceren. De bouw van de Maeslantkering begon in 1991. Op 10 mei 1997 werd de waterkering door koningin Beatrix officieel in gebruik gesteld. De kosten van het project bedroegen ongeveer 1 miljard gulden, ofwel 450 miljoen euro.
Van Betacam-SP. Lengte 15'-28'.
De Maeslantkering is een stormvloedkering op de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland.
De kering bestaat uit twee enorme deuren. De deuren zijn eigenlijk twee drijvende pontons die leeg naar hun plaats kunnen worden gebracht. Hier aangekomen laat men de deuren vol water lopen, zodat massieve barrières ontstaan. Als de kering weer open moet gaan, worden de deuren leeggepompt en worden ze naar buiten bewogen. Dan varen de deuren aan beide zijden weer in een soort droogdok met deur. De deur gaat dicht en het droogdok wordt leeggepompt. Zo worden de deuren dus droog bewaard, dit om corrosietechnische redenen.
Als de Maeslantkering gesloten wordt, zal Rotterdam beschermd worden tegen een hoge waterstand. Echter, een sluiting heeft ook tot gevolg dat één van de drukste waterwegen van Nederland volledig wordt afgesloten voor scheepvaart. Het spreekt vanzelf dat een sluiting niet zomaar kan plaatsvinden, maar dat er een scala van procedures aan voorafgaat.
Een computersysteem, Beslis en Ondersteunend Systeem (BOS) genaamd, berekent constant het verwachte waterniveau in de Nieuwe Waterweg. Wordt er een waterstand voorspeld van meer dan 2, 60 meter boven NAP in Rotterdam, dan gaat het systeem automatisch over tot de voorbereidende werkzaamheden voor een sluiting. Dit hoeft niet te betekenen dat de Maeslantkering werkelijk sluit. Deze moet gesloten zijn wanneer het peil van 3, 00 NAP is bereikt.
De belangrijkste onderdelen van de kering zijn de bolscharnieren. De vakwerkarmen zijn voornamelijk een lust voor het oog. Hun functie is echter bescheiden: de krachten die tijdens de sluiting op de kerende wanden worden uitgeoefend worden doorgegeven aan de bolscharnier. De bolscharnieren zijn de eigenlijke hoofdrolspelers. De beide scharnieren zorgen ervoor dat de deuren in alle richtingen kunnen bewegen, zowel horizontaal (bij het uitvaren) als verticaal (bij het afzinken). Daarnaast moeten de deuren bij ook kunnen meedeinen op de golven. Ten slotte moet het in staat zijn om de enorme waterdruk op de deuren over te brengen op de fundering. Het enige soort scharnier dat al deze bewegingen kan volgen, is een bolscharnier. Het is te vergelijken met een menselijk heup- of schoudergewricht. Die van de dam zijn echter tien meter in doorsnee en wegen 680 ton. De kogelgewrichten zijn gemaakt door Škoda in Tsjechie. Dit was de enige fabrikant die ze met de gewenste nauwkeurigheid kon fabriceren. De bouw van de Maeslantkering begon in 1991. Op 10 mei 1997 werd de waterkering door koningin Beatrix officieel in gebruik gesteld. De kosten van het project bedroegen ongeveer 1 miljard gulden, ofwel 450 miljoen euro.
Van Betacam-SP. Lengte 12'-50'.
Oosterscheldekering: onderhoud aan de cilinderstangen.
In deze film is te zien hoe de cilinderstangen worden geïnspecteerd en hoe een straalbehandeling onder hoge druk verloopt.
Rijkswaterstaat voert onderhoud uit aan de Oosterscheldekering.
De Oosterscheldekering bestaat uit 62 beweegbare schuiven. Aan iedere schuif zijn 2 hydraulische cilinders bevestigd die de schuif omhoog en omlaag kunnen bewegen. Deze cilinders maken deel uit van het hydraulische systeem.
De chroomlaag van deze hydraulische cilinders is onderhevig aan slijtage.
Rijkswaterstaat wil nu in kaart brengen hoe groot de slijtage is van deze chroomlaag om zo te kunnen vaststellen wanneer de hydraulische cilinders moeten worden voorzien van een nieuwe chroomlaag en welke cilinders het eerst aan de beurt zijn voor dit onderhoud.
Want als alle cilinders van een nieuwe chroomlaag moeten worden voorzien, zullen de cilinders gedemonteerd moeten worden. Men verwacht dan dat deze operatie 15 jaar duurt.
Voor het in kaart brengen - ofwel het monitoren - van de chroomlaag laat men een proef uitvoeren met zogenaamde inspectieapparatuur, om na te gaan hoe men het beste de cilinderstangen kan inspecteren.
Verder zijn medewerkers van Rijkswaterstaat er achter gekomen, dat bij de uitstekende delen van de cilinderstangen - het deel van de stang dat bij een opgetrokken schuif altijd bloot ligt - blaasjes zijn ontstaan in de chromen laag.
Na uitgebreid onderzoek kwam naar voren dat dit werd veroorzaakt door een nieuw soort beschermingsolie.
Deze blaasjes leveren een probleem op voor het grote onderhoud aan de schuiven zelf, omdat dan ook dat deel van de stang ingetrokken moet worden.
De blaasjes zullen dan door de pakkingset van de hydraulische cilinder getrokken worden en kunnen dan het hele hydraulische systeem vervuilen en beschadigen.
Om dit te voorkomen laat men ook een proef uitvoeren om na te gaan of de blaasjes met hoge-druk-stralen met water kunnen worden verwijderd, zonder de rest van de chroomlaag te beschadigen.
Om de proeven met de inspectieapparatuur en het waterstralen veilig uit te kunnen voeren moet de cilinderstang eerst bereikbaar gemaakt worden voor de medewerkers. Daarvoor wordt er een bordes rond de cilinderstang geplaatst.
Vanuit Duitsland is er een team naar Zeeland gereisd om de cilinderstangen met speciaal ontworpen inspectieapparatuur te scannen. De stang wordt van onder tot boven gescand. De meetgegevens lopen op de computer binnen.
De laagdikte van het chroom wordt gedetailleerd in kaart gebracht. Maar ook beschadigingen, krassen en andere onregelmatigheden komen in beeld.
Eén sluitgat verderop, de Hammen, is men bezig met de andere proef op de cilinderstangen. Op pijler nummer 9 wordt een cilinderstang met water onder extreem hoge druk gestraald. Het waterstralen onder deze druk zal de blaasjes in de chromen laag eraf halen. Omdat onder het chroom een nikkel laag zit zal de stang niet gaan corroderen.
Rijkswaterstaat wil deze blaasjes verwijderen omdat deze anders bij bewegen van de stangen beschadiging kunnen veroorzaken aan de pakkingsets van de hydraulische cilinders, met alle gevolgen van dien.
De resultaten van de proef zijn zo positief, dat Rijkswaterstaat besluit om alle cilinderstangen een straalbehandeling te geven.
Omdat dit op de hele kering zal gebeuren is er apparatuur ontwikkeld zodat het straalproces geautomatiseerd kan worden uitgevoerd. De apparatuur wordt rond de cilinderstang gemonteerd, en een roterende spuitkop straalt de stang systematisch.
Op fotoserie die hier van worden gemaakt is goed te zien dat de blaasjes eraf zijn. Op de plekken waar de blaasjes zaten zie je nu de onderliggende nikkel laag. De blaasjes kunnen nu dus geen schade meer veroorzaken aan de pakkingsets van de hydraulische cilinders.
Op deze manier krijgt dus iedere cilinderstang een behandeling. En na deze grondige behandeling is het loop-oppervlak weer glad genoeg om de schuif probleemloos te openen en te sluiten, zodat ook specifiek onderhoud aan de schuiven weer kan plaatsvinden.
Meer informatie op de detailpagina..
Parallel aan de groeiende economie worden ook hogere eisen gesteld aan de infrastructuur terwijl bestaande kunstwerken verouderen. Bovendien hebben het milieu, de toenemende verkeersbelasting en intensiviteit een groeiende invloed op het Kunstwerkenbestand. Systematische inspectie en onderhoud is van groot belang. In deze opnames een aantal rijders door en over het Prins Clausplein.
Parallel aan de groeiende economie worden ook hogere eisen gesteld aan de infrastructuur terwijl bestaande kunstwerken verouderen. Bovendien hebben het milieu, de toenemende verkeersbelasting en intensiviteit een groeiende invloed op het Kunstwerkenbestand. Systematische inspectie en onderhoud is van groot belang. In deze opnames zoekt een RWS-er zijn weg in het veld met behulp van een computeruitdraai.
Parallel aan de groeiende economie worden ook hogere eisen gesteld aan de infrastructuur terwijl bestaande kunstwerken verouderen. Bovendien hebben het milieu, de toenemende verkeersbelasting en intensiviteit een groeiende invloed op het Kunstwerkenbestand. Systematische inspectie en onderhoud is van groot belang. In deze opnames inspectie met duikers van de sluis bij Maasbracht.
Parallel aan de groeiende economie worden ook hogere eisen gesteld aan de infrastructuur terwijl bestaande kunstwerken verouderen. Bovendien hebben het milieu, de toenemende verkeersbelasting en intensiviteit een groeiende invloed op het Kunstwerkenbestand. Systematische inspectie en onderhoud is van groot belang. In deze opnames de dataopslag op tapes bij de DIV van Rijkswaterstaat.
Parallel aan de groeiende economie worden ook hogere eisen gesteld aan de infrastructuur terwijl bestaande kunstwerken verouderen. Bovendien hebben het milieu, de toenemende verkeersbelasting en intensiviteit een groeiende invloed op het Kunstwerkenbestand. Systematische inspectie en onderhoud is van groot belang. In deze opnames een interview met projectleider Loek de Rooy van Rijkswaterstaat.
Parallel aan de groeiende economie worden ook hogere eisen gesteld aan de infrastructuur terwijl bestaande kunstwerken verouderen. Bovendien hebben het milieu, de toenemende verkeersbelasting en intensiviteit een groeiende invloed op het Kunstwerkenbestand. Systematische inspectie en onderhoud is van groot belang. In deze opnames een zeer zwaar transport over een brug bij Purmerend.